15. ad Theoplasmam Francisci Castilionensis amicam

Parce, precor, tenero suavique puella poetae,

      Castilionensi iam, Theoplasma, tuo,

Nec perdas per quem post fata novissima vives,

      Quique tuo faciet te superesse rogo.

5

Hic canet errantes per candida colla capillos,

      Sidereos oculos, oscula digna deo,

Atque genas roseas, vultum incessumque decorum

      Pectora brumali candidiora nive.

Ast ita si miserum pateris, Theoplasma, perire

10

      Nulla tuo cineri fama futura venit.