13. ad Leonem Baptistam Albertum

Ibis, sed tremulo libelle gressu,

Nam cursus pedibus malis negatur;

Verum ibis tamen et meum Leonem

Baptistam, Aonidum decus sororum,

5

Antiqua Aeneadum videbis urbe.

Quid stas? Quid trepidas, libelle inepte?

Cur non sumis iter? Timesne tanti

Forsan iudicium viri subire?

Nil est quod timeas. Legit poetas

10

Doctos ille libens salesque laudat

Leves et placidos probat lepores;

Sed nec raucidulos malosque vates,

Quamvis molliculi nihil bonique

Candoris teneant, fugit severus:

15

Laudat, si quid inest tamen modeste

Laudandum, reliquum nec usque mordens

Coram carpit opus, bonusque amice

Secreta monet aure nigriora,

Quae tolli deceant simulque verti

20

Albis carmina versibus. Suumque

Non hunc grande sophos decensque lusus,

Quamquam utroque valet nimis diserte,

Non Alberta domus facit superbum:

Cunctis est facilis, gravisque nulli.

25

Hic te, parve liber, sinu benigno

Laetus suscipiet, suisque ponet

Libris hospitulum. Sed, heus, libelle,

Audin, nequitiae tuae memento!

Quare si sapies severiores,

30

Quos ille ingenuo pios pudore

Multos composuit, relinque libros,

Et te Passeris illius querelis,

Doctis sive Canis iocis Hiberi,

Argutae lepidaeque sive Muscae

35

Extremum comitem dabis: superque est

Istis si potes ultimus sedere.