19.

AD COSMAM

Me dudum pulchro celebrasti carmine, Cosma,

      Verum nec tanta laude ferendus eram.

Quaeris praeterea magnorum ut grandia dicam

      Bella ducum, tragicis bella canenda modis.

5

Non mihi sufficiunt scribenda in proelia vires,

      Nec tanta est Musae spes mihi nata meae.

Bella canant alii; me bella Elegia fovebit,

      Illa mihi amplexus osculaque una dabit.

Vos ego, grandisonae, quondam mea cura, Camenae,

10

      Linquo, nec heroes, nec fera bella canam.

Me mea Musa feret; tenui nunc voce canendum est,

      Nunc venient claudo carmina nostra pede.

Tu vero, quoniam tantum te cura fatigat,

      Exornes Musis fortia facta tuis.

15

Scribe, age, ferque duces meritos ad sidera cantu:

      Tu cum principibus laude perennis eris.