1. in Mahumetem perfidum Turchorum regem

Turche, paras alte subvertere menia Rome

      Et Christi legem perdere posse putas.

It Pius at contra; reges capere arma ducesque

      Ocius hortatur. Sunt pia vota Pii:

5

Magne parens, adsis et nostris annue ceptis;

      Filius hec suadet sumere bella tuus.

Ipse viam vite docuit, precepta salutis,

      Que violare nefas annua sacra dedit.

Hec modo Turchorum rabies auferre laborat

10

      Et mahumeteis ritibus invigilat.

Non hoc Dardanidum genus est nec sanguine teucro

      Ducit avos: scythica est tetraque barbaries;

Pyrrihicheos montes et inhospita saxa colebat,

      Gens ignara Dei, gens inimica tibi.

15

Nunc Asie dominatur agris argivaque regna

      Occupat Illyriis Pannoniisque minax.

Quaque trahit Martem, divini nominis arces

      Eruit et sacras destruit igne domos.

Nulla nove legis, nulla est reverentia prisce,

20

      Nec Moysi recipit nec tua verba, Iesu.

Tercius ex alto Mahumetes missus olympo

      Creditur et flatu non caruisse tuo.

Sed quenam probitas gentis? Que legis honestas?

      Summa illis laus est abstinuisse mero;

25

In reliquis ventri parent nec crimina vitant

      Pessima nec vetita est illa vel illa venus.

Nec hominum vita est pecudum ve bonum ve canum ve:

      Vina vetant, fateor: vina recusat equus.

Adde truces animos gentis, crudelia corda

30

      Atque patens rabide pectus avaricie

Tediaque in nostros et non sanabile vulnus

      Invidie. Christi perdere regna parant.

Non contra intenti validas armare cohortes,

      Si faveas ceptis, pergimus. Affer opem.

35

Hec tua si causa est, tua si victoria nosque

      Si cupimus ritus et tua signa sequi,

Si tua turba sumus sacroque cruore redempti,

      Celestis Verbi porrige tela piis.

Parce pio generi Turchosque involve ruinis,

40

      Ne frustra tantum gens pia pergat iter.

Ex te pendemus: si vis, dabis arma manusque:

      Pendet ab arbitrio spesque salusque tuo.