27a. Ludovici Pontani epytaphium

Si mille aut toidem rapuisses usque uirorum,

      Pestis, adhuc poteram parcere, seua, tibi.

At tu quo nusquam fuerat prestantior alter,

      Extinctum in primis reddis, iniqua lues:

5

Quin fletis leges, quin fletis iura, sacrique

      Nunc canones: obiit, quem coluistis, herus.

Hic uos ornarat uestrasque, ubicunque fuerunt,

      Soluerat ambages: nunc sine uoce iacet.

Hec uoces, heu uerba uiri diuina, memorque

10

      Ingenium, quo nunc uis tua muta loco est?

Heu, Romane, iaces, quo nec romanior ullus

      Ante fuit, quo nec forte futurus erit.

Te pater, et carus retur modo uiuere frater;

      Heu quantos gemitus ille uel ille dabit.

15

Te Roma atque omnis plorabit Etruria teque

      Tota petet lachrymis itala terra piis.

Te nunc concilium, te nunc ululatibus unum

      Ipsa quoque extinctum queritat ecclesia.

Heu uanas hominum mentes, heu pectora ceca:

20

      Cuique dies certum est fata dedisse suos.

Et nos cum superi statuent, ueniemus ad illos:

      Nemo parum uixit, cui bona uita fuit.