Enea Silvio Piccolomini Cinthia, 19

Testo base di riferimento: A. Van Heck, 1994

Cura dell'edizione digitale: Federica Giacomin


19. in Cinthiam

Cinthia, quid ploras? Nitidos quid turbat ocellos?

      Quis modo te fletus, quis modo langor habet?

Si tibi deformis facies inuisa mariti,

      Si dolor inculto est concubuisse uiro,

5

Desine flere, precor; ne sit tibi causa dolendi

      Abs te quod magni debuit eris emi.

Nam te potes acceptas a corruptore tabellas

      Et legere et pulchro reddere uerba proco.

Ipse, licet norit quod te formosus adulter

10

      Tractet, adhuc molli pectore cuncta feret.

Femina deformi uidua est que nupsit amanti

      Proque suo poterit se gerere arbitrio.

Sepe licet uideas turgescere coniugis ora,

      Victa supercilio mox cadet ira tuo.

15

Ipse petet ueniam tanquam peccauerit et te

      Leserit et quicquid poscitur inde dabit

Atque tuo tantum contentus uiuet amore

      Nec petet assiduis tecta aliena dolis.

Formosum contra si sis sortita maritum,

20

      Te miseram! Quantis falleret ille modis!

Non tibi, sed multis natum se crederet et quod

      Das modo sola daret plurima turba sibi.

Forma uiri nuptis nimium est damnosa puellis:

      Quam dolet Oenone substinuisse Parim!

25

Iupiter ut nulli placeat Saturnia uellet,

      Egregium Eneam plorat Elissa suum.

Ergo tuo inculto uiuas contenta marito

      Et tibi quod desit mox aliunde pete.