34. Lucretiae Parthenopaeae puellae fortunatissimae
laudes per Marrasium Siculum pro Alfonso rege magno

Sanguinea sese Lucretia morte peremit

      Et meruit casti corporis esse ducem.

Caesaris Alfonsi si praegustasset amores,

      Nulla cruore suo permaduisset humus;

5

Nec tibi Tarquinio peregrina taberna fuisset

      Hospitium, patria nec caruisset armis.

Pulchrior haec illa meliore a sanguine nata,

      Quo primore fuit Caesare amata meo.

Pulchra placet, sed casta iuvat, quantoque pudica

10

      Tanto crevit amor, principe digna suo.

Ingenii vis magna sui, quam vincere reges

      Non potuere: suo victus amore fuit.

Non minus hac dignus quam digna Lucretia nostro

      Rege fuit, nec eo dignior esse potest.

15

Felicem voluere suam per saecula vitam

      Fata, voluptates tot voluere suas.

Quid magis optandum? Quid plus concedere possent?

      Fortunam pedibus supposuere suis.

Diva puella, vale, magno et sub Caesare laeta

20

      Degas; sint vitae stamina longa tuae.