Giovanni Marrasio carmina varia, 33

Testo base di riferimento: G. Resta, 1976

Cura dell'edizione digitale: F. Boschetti


33. transfretatio coepta Panhormi,
absoluta Puteoli decimo Kalendas martias,
ubi continentur laudes Alfonsi regis magni

Regia me postquam suscepit celsa triremis,

      Cui bellaturae Lipparis arma tulit

(Quae tunc est nostrum vectura in proelia regem,

      Cum petet Eoos regna beata Syros;

5

Quam superare potest, dum pandit carbasa ventis,

      Qua melius pelagus nulla carina secat),

Quam primum ascendi, venti adventare furentes

      Adversi et pellunt aequor ad astra maris.

Pons mihi securus fuit irretitus eundo

10

      Et clausere meum pontus et eurus iter;

Circius et boreas vastas fregere procellas,

      Et cum saxa sonant, unda refracta cadit;

Circumsaepta fremit quam multa grandine et imbri,

      Et tonitru et nimbis regio plena manet;

15

Qui virides cingunt, veluti sua pergama, montes

      Vrbem, sunt tecti nocte sequente nive.

Excelsi montes faciunt nos frendere, namque

      Algentes sufflant frigora magna nives.

Frigore vexati magnos percingimus ignes

20

      Et colimus sacros quaeque caterva Lares.

Africus atque notus sunt nisi evertere pontum

      Et salsas dulces efficit imber aquas.

Concitus atque ictus crebris conflictibus aer

      Mugit; adhuc resonant concava saxa metu.

25

Interea optabam pulsis tot flatibus austrum,

      Vt rectum et tutum prora secaret iter.

Pulverea accumulat nimia caligine nubes;

      Expansis alis praecipitatus adest,

Qui mare, qui terras, qui totas turbidus undas

30

      Vertit, et e fundo saltat arena salo;

Irruit et duros nimio stridore rudentes

      Hanc tamen in portu si navita crederet austro,

Concutit, et titubat tota triremis aqua.

      Vidisset superos versa carina deos.

35

Sed postquam vires furibundus perdidit auster

      Atque abiit pelago saevior ira sui,

Fit mare tranquillum, sunt venti circumeuntes,

      Nulla quibus dubiis est adhibenda fides.

Pacatum ventis magnum sulcavimus aequor

40

      Et velo et remis magna carina volat.

Vstica nos tenuit, dum fit combustio Phoebes;

      Per geminos pisces Luna trahebat equos.

Nocte sequente Africus nos est comitatus euntes

      Et pariter validus nocte dieque notus,

45

Ingentesque maris montes transnavimus; inde

      Cumaeos portus docta Sibylla tulit,

Et retulit foliis, veluti mos unicus illi est:

      "Credite, Lipparei, prima triremis erit;

Neptuno et ventis haec praeceptura videtur,

50

      Quum fuerit regis pondere pressa sui;

Illa sibi fluctus remis supponet eunti

      Et velo, reges supprimet alta reos.

Quaestor adest, nummos potuit quot ferre ministrat,

      Nec dubitat saevas mille subire neces;

55

Desus adest, Graffaeus item, qui puppe gubernant,

      Qui vitam ventis opposuere suam,

Vt maiestati sacrae servire deoque

      Possint et numen iam coluere suum.

Sed si forte alia maiora oracla velitis,

60

      Quae ponto et terris exiget iste deus,

Si quota pars orbis pedibus subiecta futura

      Scire libet, primo sacra piate Deo".