29. exhortatio, ad movendum bellum iustum
contra Syros, qui Terram sanctam occuparunt,
ad Nicolaum Papam V

Si quis forte roget qua sit ratione gerendum

      Imperium, Augusti nomen habere putet.

Quid fundare novas aut amplificare pusillas

      Aut urbes proprio iure tenere iubet?

5

Moenia sancta suo sunt expugnanda labore,

      Quae possessa diu perfidus hostis habet

Aut quae iam nostra sub relligione manebant,

      Aut si qua infidis pergama rapta videt.

Barbara gens pereat, pereant qui bella retardant,

10

      Quae poteris contra iusta movere Syros.

Nulla prior sacris accessit gloria rebus,

      Quam poteris titulis accumulare tuis.

Eia age, frange moras; nam nec violenta movebis

      Proelia, natura non fugiente necem.

15

Sponte sua venient; venient non forte vocati

      Quos aluit reges unica nostra fides;

Et transalpini venient sine munere reges

      Atque duces quibus est oppida parva focus.

Pauperis est animo fixum sua pignora Parthis

20

      Vendere et uxorem, si qua pudica manet.

Cum caput in terris, tua cum sit prima voluntas,

      Ipse quid expectas? Erige signa crucis!

Quanta mala eriperes! Et quanta strage careret

      Nostra fides! Quanto stercore munda foret!

25

Nam quae cruda solent immittere bella fideles,

      Vltrices vertes ad tua signa manus.

Pax tranquilla tuos fidos sine fine tenebit,

      Vnde tibi aeternum nomen adesse potest.

Tunc tibi, dive pater, divina poemata nectam

30

      Cantaboque pari proelia iusta pede

Et simul heroes et regia bella ducesque,

      Si fuerit mores turma secuta tuos.

Fama perennis erit cunctis tua castra secutis;

      Numine namque tuo splendida semper erit.