14. ad Franciscum Tallonum, qualem puellam
cantari dignam eligere debeat Ferrariae,
tibi puellae amantis mores describuntur

Pestis ab Etrusca postquam me depulit ora,

      Ingenio et Musis et sine amore fui,

Et raucae nostrum ranae excussere cerebrum,

      Quae Patavi fines et loca spurca natant.

5

Tris inter medicos vigilavi squalidus annos,

      Hippocraten legi non sine rege Arabo.

Expertus varias herbas variosque liquores,

      Aegrotis didici ferre libenter opem.

Interea nullo caluerunt pectora amore,

10

      Saeva nec iniecit spicula acerbus Amor.

Nunc ego limosas timeo algentesque paludes

      Inviaque et steriles undique stagna lacus,

Vt dubitem in saxum subito mea corpora vertant,

      Neu rigeant veluti frigida corda nives.

15

Cum, Francisce, tibi divum non defuit umquam

      Ingenium versus atque decoris item,

Cum relegis nostros atque oblectaris eisdem

      Versibus, et nugae cum placuere meae,

Vt redeant primae citharae Musaeque priores,

20

      Nunc tibi arundinea est quaeque petenda palus;

Fluminaque et rivi, fontes et stagna petantur

      Et quoscumque locos splendida nympha colit.

Saepe inter salices nymphas errare videmus,

      Saepe inter calamos, saepius inter aquas.

25

Excerpenda tibi nunc est ex vallibus istis

      Nympha decora meis saepe canenda sonis.

Hos habeat mores: mentemque animumque modestum,

      Nec modo sit facilis, nec modo cruda nimis;

Gaudeat interdum me praetereunte, revolvat

30

      Interdum faciem dissimuletque suam;

Nec me discruciet quotiens me viderit illa,

      Laeta nec ex abitu saepe sit illa meo;

Illa mihi facie nitida vultuque sereno

      Rideat, ut nostrum bulliat igne iecur;

35

Illa Medusaeo nec me respexerit ore:

      Sim velut Aglauros, frigidus unde lapis;

Me flentem si quando etiam tristemque videret,

      Se mitem atque hilarem praebeat illa mihi.

Hanc mihi si dederis divam, Francisce, puellam,

40

      Mille elegos fingam conficiamque sibi.

Hoc mihi natura est: nisi sim devinctus amore,

      Nulla fluunt nostro carmina docta sinu.

Nec tibi deficient ex nostro carmine, laudes

      Atque mihi aeterno tempore amicus eris.