10. ad Barnabam studia humanitatis deserere volentem

Qua monitus fueras mihi dulcis epistola ad aures

      Venit, ab ornatis verba legenda viris.

Scriptum erat in primis: "Barnabeu, trado salutem

      Ad te ego Petrucius, comis amice, meam".

5

Non dubito is faciet limato te atque vetusto

      Eloquio ad priscam protinus ire viam.

Flecteret immitem quo quondam capta noverca est,

      Hippolytum Phaedra et mortua nulla foret.

Si Phalaris quemquam vellet comburere tauro,

10

      Voce sua accensum extingueret ante focum.

Proposito affixos poterit deflectere divos

      Deque tuis humeris solvere, Phoebe, liram.

Sed risu dignam volui prius ipse fabellam

      Scribere, et attendes carmina mixta ioco.

15

Cur sereret nullas segetes quaesivit egenum

      Dives; respondit: "Semina quisque serit.

Tempestate alia pauci sulcare solebant

      Horrebamque famem, frigora longa, sitim.

Tunc ego fortis humo mandabam semina, laetus

20

      Excepi fructum ac aurea poma simul;

Nunc potero ad tantas aliorum vivere terras,

      Dulcia vina bibam, dulcia mala legam".

Dives ad haec: "Propriis implebunt horrea granis

      Agricolae et frugis quisquis avarus erit.

25

Adventante hieme et longaevo frigore noctis,

      Tu sine pane bibes pocula tristis aquae".

Despexit ditem cautum sententia egeni

      Atque urgente fame mortuus ille fuit.

Non aliam poteris causam praebere roganti

30

      Quam de fruge habuit dives ab agricola.

Audes humanis studiis indicere bellum?

      Indignum facinus tempora nostra vident!

Monstra quis haec credat? Medias sitibundus ad undas

      Non bibit, ille vorax despuit ore cibos.

35

Temporibus primis tu solus in urbe colebas

      Rhetores, et quamvis nullus in urbe foret,

Pauperie tunc dives eras, nunc copia egenum

      Te facit: affluxus rhetoris ipse nocet.

Non opus est monitu, quom te Andreotius ardens

40

      Admonuit: placidos edidit ille sales.

Si a se discedis, tu te discedis ab ipso

      Deque viro armato factus inermis eris.

Si studia atque artes fugies tu pectore nostras,

      Ex Erebo infernas ipse vocabo deas,

45

Non nisi Tisiphonen et Tisiphonesque sorores,

      Aut si quid Stygio gurgite peius erit.

Irruet ante oculos Furiarum turba; timebis

      Flagra dei inferni et milia, crede, faces.

At si non fugies, sacras vocitabo Camenas,

50

      Aut si quid coelo dignius esse potest;

At si non fugies, suaves opobalsama odores

      Spirent et violae, spargat et aura crocos.

Aut repetas Musas aut tot pellemus ab urbe

      Rhetores, et primas ique redique vias.