4. ad Angelinam Cornelianam
ut Cornelio indulgeat ob pestem Senas fugienti

Cornelius, dirae pavidus formidine pestis,

      Se miserum! dixit: "Terra beata vale!

Angelina vale tuque o formosa valeto

      Eva et convaleant gaudia nostra Senae!"

5

Cornelius mortem fugitat, non ut sibi vita

      Carior est oculis, Angela pulchra, tuis.

Se cruciat fugiens et te te hac lege relinquit:

      Quam primum salvas velle redire Senas.

Angela, candentes libeat mactare iuvencos

10

      Atque boves aris multaque tura crema.

Cornelius salvus redeat vivatque saluber;

      Cornelio salvus sospite semper ero.

Vt tibi servetur, te, Corneliana, reliquit;

      Tuta manes: nullo tempore numen obit.

15

Vive, puella, annos ut Nestora vincere possis,

      Vincas Tithonum et Laomedontiaden.

Et postquam totidem tu, lux sua, vixeris annos.

      Non maculet roseam foeda senecta cutim

Et niveis semper sint candidiora ligustris

20

      Pectora, sit semper Cornelianus amor.