1. Marrasii responsio ad Maffeum Veggium

Maestus eram; veniunt ad me tua carmina, Veggi,

      Excutiuntque meum dulcia verba metum.

Et decies postquam et totiens tua dicta relegi

      Et quom terdecies, tunc placuere magis.

5

Namque lira et fidibus nostrum venere Camenae

      Ad thalamum, cithara venit Apollo tua;

Et cecinit nivea vestitus pectora veste

      Pexit et auricomum lucidus arte caput,

Quamvis incomptis solet errabunda capillis

10

      Tempora et incultas undique ferre comas;

Et cecinere tuum, Phoebo saltante, sorores

      Carmen et alternis saltibus ille canit.

Splendida post sequitur coetum Angelina dearum

      (Splendidior cunctis ipsa deabus erat)

15

Et gemitum et luctus et quem sufferre dolorem

      Vix poteram excussit carmine sola tuo.

Tale tuum carmen, quo me solatus amantem es,

      Quale fuit, dixit: "Sicilis esse volo".

Angela vera fuit, sed non persona locuta

20

      Vlla fuit, quamvis Angela ficta fuit.

Hos inter cantus subito moribunda resurgunt

      Pectora, deinde abiit pallidus ore color;

Non minor et nostro datur his medicina labori

      Quam data Romuleis quaeque Sabina fuit.

25

Praeterea ante oculos posuit tua Musa Catonem

      Et te, quem pedibus sola elegia premit.

Antoni vatis divino carmine laeti

      Aeternam famam saecla futura colent:

Ovidii eloquium nec te, lascive Properti,

30

      Horrescit, nec si vivus uterque foret.

Ante alios alium ponunt sua iura, Catonem,

      Quem Lex et Musae et sancta Poesis amant.

Magna tuis calamis referatur gratia, Veggi:

      Namque ego servatus carmine teque fui.

35

Dii te perpetuent, cuncta et per saecula laetum

      Reddant, sint vitae stamina longa tuae

Et neu frigescant vires; mihi micte Thaliam

      Cum cithara et cantu carminibusque tuis.