40. ad Sebastianum

O patriaeque decus Branchorum, certa resurgens

      Gloria, dives opum, splendidus atque gravis,

Ingenii vis magna tui, vis magna loquendi,

      Indolis accedit gratia summa tuae.

5

Hos ego crediderim mores habuisse Lycurgum

      Aut haec legiferi corda Solonis erant.

Non tamen oranti placidas concedimus aures:

      Narratur surdo fabula, litus aras.

Mittimus ecce tibi carmen, placidissime civis,

10

      Nam mea vult aliquid fistula muta loqui.

Nulla tibi desunt praestantis signa parentis,

      Concives gracili sumere fronte tuos

Prosequere, auspiciis felicibus utere coeptis,

      Sic maiora tibi numina dona dabunt.