Fabrizio Genesio elegiarum libellus, 16

Testo base di riferimento: T. De Marinis, A. Perosa, 1970

Cura dell'edizione digitale: S. Di Brazzano


16. Antonio Geraldino

Si tibi nec Musae, Phoebus nec dormit Apollo,

      Fac referant solitos plectra canora sonos.

Commoda facundae sortitus munera linguae,

      Cum socio mutus num potes esse tuo?

5

Laeta tibi vultu fortuna illuxit amico

      Sidereaque favet magnus ab arce Tonans,

Assidueque novos praesens augebit honores

      Et dabit ingenio praemia digna tuo.

Sed nec amiciciam variet fortuna duorum:

10

      Crescit honos dextro numine, crescat amor.

Venit ad Arnigenas dudum tibi littera Tuscos

      Et repetit iustam protinus illa vicem.

Obticuisse diu nostro sub nomine perges,

      Obtundent auris carmina nostra tuas;

15

Saepe Geraldinum repetet mihi Musa disertum,

      Quaeret ut Elphithei sit memor ille sui.

Forsitan aut vatum cineres mirare repostos

      Quaeque iacent longa signa vetusta die,

Forsitan oblatae pressus modo pondere curae

20

      Non potes optato fungier officio:

Sed mihi sola satis surrepti temporis hora est,

      Vt veniat scriptos littera clausa sonos!

Pectoris at virtus puero fortassis Amori

      Cessit et aligero Delius ipse deo:

25

Immemorem nostri faciunt te prorsus amores,

      Ingenio maius scilicet haeret opus.

Quae petiisse meum debebat epistola nomen,

      Ad dominam missa est protinus illa tuam.

Scribitur ut lachryrnas moveat modo carmen amicae

30

      Ac referat questus flens elegia graves.

Et me fixit Amor, spiculis penetravit acutis

      Ille invicta prius pectora nostra puer;

Saepius et gratae mittuntur scripta puellae,

      Saepe ferunt elegos carmina nostra modos;

35

Nec minus in laevo vivit mihi pectore vulnus,

      Maior ab aurata cuspide flamma mea est.

Sed nec amiciciam memori de pectore nostram

      Nec potuit priscam flamma tulisse fidem,

Et memor usque sui - nam sic consuevit - amici,

40

      Ad te dat numeros nostra Thalia suos.