Cap. 10

431

Cernis quo niteat Ludovicus lumine, lunae

Orbe in fulgenti, stant quo sub sidere purae

Magnorum heroum mentes, queis posse subire

Nundum artus dedimus, morsu quos tempora frangunt?

435

Gonzagum decus immensum Ludovicus avorum

Aeternum et specimen, toto quo iustior alter

Nec probitate aderit virtute et maior in orbe,

Pulcrior aut armis: quam pulcra prole parentem

Aspice se faciet! cernis virtute micantem

440

Illum, qui claro ingenio transcendere coelum

Prudentique animo quaecumque futura videtur

Vertere et elapsum quod sit sub mente tenere?

Hic Federicus erit, cuius si vita superstes

Orbe diu fiet, nostrum decus ibit in auras

445

Altius aethereas et divum numina toto

Et magis atque magis mundo manifesta vigebunt.

Cernis cui sacrae circumdant tempora vittae,

Pontificale nitet cuius sub numine sceptrum?

Hic Franciscus erit, Ludovici clara per orbem

450

Progenies totum, fiet quae moribus aequis

Atque animo elato et miti pietate fideque;

Quem flebit Romana cohors accincta galero

Purpureo, ad coelum nos quom revocabimus illum.

Noscet enim quanto niteat magis inclyta virtus

455

Nobiliore viro, praeclaro sanguine quam sit

Dignius et nasci virtuti atque addere mores.

Quem fremere ut Mavors cernis sub fortibus armis,

Audet qui fati extremum pro laude subire,

Herois tanti proles est tertia, cuius

460

Servabunt longo si tempore stamina Parcae,

O quanto in terris superorum gloria fiet

Maior et uberius nostrum decus ibit in auras!

Fata sed humanis semper sunt invida rebus.

Aspice sidereo vultu quam lustret avorum

465

Nomina et insigni sese super aethera tollat

Virtute armorum, potius qui saeva subire

Fata volet quam luce frui sine munere laudis,

Martis honos Latiique decus lumenque Rodulphus.

Hic res Ausonias, magno vastante tumultu

470

Gallorum, valido quaeret dum Marte tueri,

Corruet et nostras fatis properantibus arces

Accedet, magno gemitu Latiique dolore.

Ille etiam insigni redimitus tempora mitra,

Quem cernis virtute animi mentisque decorae

475

Lumine conspicuum, proles est ultima magni

Herois: coelum augebit qui lumine tanto,

Qui nostrum nomen partes ad solis utrasque

Attollet clarumque decus Iovis addet honori.

Cernis se quanto ornabit diademate, quanto

480

Nomine per totum et fama vulgabitur orbem?

Tune vides illum cinctum fulgentibus armis,

Cui non esse satis terras, non aequora nonque

Si quid mundus habet maius, reor? inclyta tantum

Huius erunt gesta et tanta virtute beatas

485

Conscendet superum sedes, ut cernere nundum

Possim ego quae tanti virtuti praemia donem.

Pectore cana fides huius regnabit et auras

Aethereas linquet contenta habitare sub huius

Astraea imperio, pietas nec clarior ullo

490

Esse loco poterit tanti quam pectore regis;

Largior in cunctos quis erit, quis mitior illo,

Fortior et bello rebusque paratior altis?

O decus aeternum Latii, tota Itala tellus

Debebit semper tibi: nam servire coactam

495

Hanc video genti externae, ni dextera fortis

Invictusque animus bello tuus et tua virtus

Succurret, virtus adversis vivida rebus.

Tu Franciscus eris, forti qui milite franges

Francorum turmas, Latium et tutabere saeva

500

Barbarie, stabis qui longo tempore in aevo:

Sic fore fata petunt; non es violabilis ullo

Mortali sed nostra manus super aethera ponet

Et prope te nostras faciam requiescere sedes.

Tu Iovis in terris clara virtute tenebis

505

Imperium coeloque Iovi te iure secundum

Esse volet coetus divum, nullusque negabit

Has merito partas tantas tibi tradere sedes;

Et fratres aderunt una Gismundus et alter.

Gismundus, quem fata volent imponere coelo,

510

Purpureo insignem petaso, licet invida rebus

Quae semper magnis obstat fortuna vetare

Hoc volet: at virtus fortunae interrita saevae

Casibus est, fati et morsus nil curat iniqui.

Tempus erit quom tu, Tyrio insignite galero,

515

Invidia pereunte, Deum sacra numina pones

Sede sua in terris moresque exire malignos

E sancto coetu facies; venientibus annis

Evenit et virtus maior, mutantur honore

Et mores, media et virtus nitet ipsa senecta.

520

Aspice Ioannis lumen, quem fata secundum

Esse volent Martem, tenera qui saeva iuventa

Arma geret vitamque volet pro laude periclis

Tradere, conspicuum credens magis esse sub armis

Posse mori, turpi quam vivere velle veterno.

525

O quanta ad superum sedes sub fortibus armis

Virtute extollet sese, nec nomine avorum

Nomen habere minus volet, at quaecumque subire

Ardua bella, magis captus dulcedine laudis.