33. ad Philean Roverellam, archiepiscopum Ravennae,
cui auguratur pontificatum

Philea, quem sacra suum Capitolia regem,

      Martia Pontificem quem sibi Roma cupit,

Cuius in immensum tollunt se robora coelum,

      Robora syderei maxima fama Iovis,

5

Auguror en veniet cum tu, fidissime rerum,

      Dicere custos Vrbis et esse pater;

Auguror en veniet cum tu, mitissime praesul,

      Totius Latii pastor et orbis eris.

Non hoc fata volunt extendi tempus in aevum;

10

      Tot bona sunt longa non retinenda die.

Scandere tunc superas auras tua robora cernam,

      Pastus et hoc dulci robore mundus erit.

Haec primum genus humanum pavere sub antris,

      Saucia cum nundum vomere terra foret.

15

Iuppiter hac viridi cinxit sua tempora fronde:

      Naturae est vere Iuppiter ipse pater.

Glans aluit veteres, hac arbore saecla fuerunt

      Aurea, pacem homines hac coluere dape.

Nullum crimen erat genialis ab arbore glandis,

20

      Insidiae nullae, nullus in orbe labor.

Sponte cibum tellus, potum praebebat et unda,

      Quam minimo fuerat munere quisque satur.

Quisque suo contentus erat quo viveret agro;

      Sulcarat nundum navis onusta fretum,

25

Lintea nec Zephyrus tumefecerat ulla nec Eurus,

      Turbarant nundum flamina dira Iovem.

Non mercator opes, non fulvum advexerat aurum,

      Nec fuit in rubro bacca reperta mari.

Non bellum, non ensis erat, pax sola per orbem

30

      Et tranquilla quies, dulcis et ardor erat.

Tergemino fueris cum tu diademate cinctus,

      Te pastore, pius tunc volet esse Deus;

Illice mella cadent, decurrent flumina lactis;

      Hos Astraea Lares tunc habitare volet.

35

Tunc ego grandiloquo referam tua gesta cothurno,

      Aeternumque meo carmine robur erit.

Interea nostros fas est cantemus amores,

      Detentus quali simque ego servitio.