3. cap. 20: scribit ad dominum Titum Strociam equitem
se voluisse fugere ab Amore nec potuisse

Saepe ego tentavi demens amittere tela,

      Quae nostro semper pectore fixa manent.

Saepe per umbrosas silvas, per devia rura,

      Fugi ego per montes, per iuga summa, Tite.

5

Hei mihi, si ad Teles peteremque ad littora Gangis,

      Ad Gangem, ad Telen usque veniret Amor.

Non si Pegaseo vectarer in aere dorso,

      Sive ego talaribus Mercurii fruerer.

Icare, sive tuas alas mihi fata darentque,

10

      Sive tuas Perseu, Daedale, sive tuas,

Sive ego Triptholemi currus ascendere possem,

      Sive ego Medeae, sive ego, Phoebe, tuos,

Nil mihi prodessent alae, nil currus amanti:

      Adstat Amor semper, dum magis effugio.

15

Ocior est vento qui nostra pectora torquet,

      Non illi in toto est conditus orbe locus.

Vtitur ille oculis, qui caeco lumine cernunt

      Vltra Indum et Calpen ultraque Sauromathas;

Vtitur et manibus puerilibus ipse Cupido,

20

      Quae coelo faciunt saepe timere Iovem;

Vtitur atque alis, quarum violentia ventos

      Exuperat, nulla et pectora veste tegit.

Spicula saeva gerit, duram gerit ille pharetram

      Atque arcum, Libyci nobile dentis opus,

25

Quem magni timuere duces, timuere deique,

      Aequora quemque polus, Tartara quemque timent,

Quem nunquam vellet vidisse et magnus Apollo,

      Qui si non esset, libera cuncta forent.

Vulnera quaeque facit nullo medicamine possunt

30

      Auferri, magicis non et imaginibus.

Gramina Medeae doctae, quoque gramina Circes

      Nil in amore valent, nil valet ingenium.

Clam ferit et morimur, quam sit praecognitus hostis

      Sunt et in occulto vulnera facta loco.

35

Tela petunt oculos, oculi sunt causa furoris

      Primaque totius summa ruina mali.

Inde petunt subito per viscera perque medullas

      Pectus, nec medica hinc tela levantur ope.

Taurum bis Ganges, Taurum bis vidit: ab illa

40

      Quam procul a domina sum miser ipse mea!

Nec tamen e nostro potuit removere puellam

      Pectore dura movens omnia longa dies.

Longa dies nescit saevum removere furorem,

      Non longo aufertur tempore saevus Amor:

45

Cynthia sit quamvis oculis abscondita nostris,

      In nostro est semper Cynthia corde tamen.

Si vado, si sto, si dormio, Cynthia mecum est,

      Mecum rure manet, mecum et in urbe manet.

Hei mihi, quod nullo sum liber tempore Amore,

50

      Nullo ego sum vacuus tempore vulneribus.

Vel sit in occasu, vel sit Tymbraeus in ortu,

      Vel teneat medium clarus Apollo polum,

Vror ego et saevae torquent mea viscera flammae

      Et nunquam flammis pectora nostra vacant.

55

Tollere crudelem nescit medicina furore,

      Nec formidatis ipse levatur aquis.

Haec tantum nostrum tollet medicina furorem,

      Cynthia si mecum vivet in igne pari.