Panormita Hermaphroditus 2, 37

Testo base di riferimento: D. Coppini, 1990

Cura dell'edizione digitale: Ketty Peruch


37. ad libellum ut florentinum lupanar adeat

Si domini monitus parvi facis, i, fuge: verum

      Florentina petas moenia, parve liber.

Est locus in media, quem tu pete, festus in urbe,

      Quove locum possis gnoscere signa dabo:

5

Alta Reparatae scitare palatia divae

      Aut posce agnigeri splendida templa dei;

Hic fueris, dextram teneas paulumque profectus

      Siste vetusque petas, fesse libelle, forum.

Hic prope meta viae est: hic est geniale lupanar,

10

      Qui sua signa suo spirat odore locus.

Hunc ineas, ex me lenasque lupasque saluta,

      A quibus in molli suscipiere sinu:

Occurret tibi flava Helene dulcisque Mathildis,

      Docta agitare suas illa vel illa nates;

15

Te viset Iannecta, sua comitata catella

      (Blanda canis dominae est, est hera blanda viris);

Mox veniet nudis ac pictis Clodia mammis,

      Clodia, blanditiis grata puella suis;

Galla tuo peni vel cunno (nam tibi uterque est)

20

      Iniiciet nullo tacta rubore manus,

Annaque theutonico tibi se dabit obvia cantu

      (Dum canit Anna recens afflat ab ore merum);

Te quoque conveniet crissatrix maxima Pitho,

      Quicum deliciae fornicis, Vrsa, venit,

25

Teque salutatum transmittet Thaida vicus

      Proximus, occiso de bove nomen habens.

Denique tam celebri scortorum quicquid in urbe est

      Te petet, adventu laeta caterva tuo.

Hic obscena loqui simul et patrare licebit,

30

      Nec tinget voltus ulla repulsa tuos.

Hic (quod et ipse potes, quod et ipse diutius optas)

      Quantum vis futues et futuere, liber!