30. epitaphium Nichinae Flandrensis,
scorti egregii

Si steteris paulum, versus et legeris istos,

      Hac gnosces meretrix quae tumulatur humo:

Rapta fui e patria teneris, pulchella, sub annis,

      Mota proci lacrimis, mota proci precibus.

5

Flandria me genuit, totum peragravimus orbem,

      Tandem me placidae continuere Senae.

Nomen erat, nomen gnotum, Nichina; lupanar

      Incolui: fulgor fornicis unus eram.

Pulchra decensque fui, redolens et mundior auro,

10

      Membra fuere mihi candidiora nive,

Quae melius nec erat senensi in fornice Thais

      Gnorit vibratas ulla movere nates.

Rapta viris tremula figebam basia lingua,

      Post etiam coitus oscula multa dabam;

15

Lectus erat multo et niveo centone refertus,

      Tergebat nervos officiosa manus;

Pelvis erat cellae in medio, qua saepe lavabar;

      Lambebat madidum blanda catella femur.

Nox erat et, iuvenum me solicitante caterva,

20

      Sustinui centum non satiata vices.

Dulcis, amoena fui; multis mea facta placebant:

      Sed praeter pretium nil mihi dulce fuit.