21. epitaphium Martini Poliphemi coci egregii

Siste, precor, lacrimisque meum consperge sepulchrum,

      Hac quicunque studens forte tenebis iter.

Sum Poliphemus ego vasto pro corpore dictus,

      Martinus proprio nomine gnotus eram;

5

Qui iuvenes studiis devotos semper amavi,

      Quem liquet et famulos et superasse coquos.

Nunc ego funebri tandem spoliatus honore,

      Thure carens, summa sum tumulatus humo.

Me Mathesilanus tempesta in nocte recondi

10

      Iussit et exequias luce carere meas;

Nec cruce nec cantu celebravit nostra sacerdos

      Funera, nec requies ultima dicta mihi,

Clamque fui sacco latitans raptimque sepultus,

      Nec capiunt coleos arcta sepulchra meos.

15

Dum feror obstupui timuique subire latrinas

      Nec loca crediderim religiosa dari.

Oro pedem adiecta claudas tellure parumper,

      Qui patet: heu, vereor ne lanient catuli!

Continuo domini complebo ululatibus aedem

20

      Infaustis: poenas has dabit ipse suas.