6. ad Philopappam
deperientem Sterconum virum turpem

Ni te detineat Sterconus, scire volebam

      An stomachus peni sit, Philopappa, tuo,

Et stomachus certe talis qui digerat Aethnam,

      Albicat hiberna quum magis Aethna nive.

5

Quid loquor in nebulis, qui non intelligor ulli?

      Simpliciter dicam quid, Philopappa, velim.

Est puer, hunc ardes, quin deperis: et puer ille

      Sit tibi, terdecies qui nova musta bibit?

Iam pridem aegrotat: cur aridus instar aristae est,

10

      Et dubites vultus larva sit an facies?

Quamvis ipse gula sit longus, quum tamen offa

      Proluit os, vellet guttur habere gruis.

Est sibi pro bello rubicundula tybia naso:

      Ex patula cerebrum nare videre potes.

15

Cruribus atque ano densorum silva pilorum est,

      Qua possit tuto delituisse lepus.

Mentis multivolae est, venalis, potor edoque,

      Diligit et tantum munera, more lupae.

Ille (ita me dei ament!) sic est aut turpior: et tu

20

      (Proh pudor!) hunc plusquam viscera, caecus, amas.

Nescio quem volgus dicat flagrasse lucernam:

      Derisi quondam, sed modo vera putem.

Non erat in populo formosior alter etrusco?

      Non erat italico gratior orbe puer?

25

Caecus amor plerum mortalia pectora caecat,

      Nec nos a falsis cernere vera sinit.

Cur edat ille fimum vulpes quaesivit asellum:

      "Nam memini" dixit "quod fuit herba fimus".

Sic, puto, tu referes cuivis fortasse roganti,

30

      Diligis hunc ideo, quod tener ante fuit!

Caecus es, et credis me cassum lumine, coram

      Sterconum eximiis laudibus usque ferens.

Crura licet pueri bombicia lautaque dicas,

      Crura tamen siccae pumicis instar habet.

35

Iam modo crediderim te verpum posse Priapum

      Scilicet et lybicas accubuisse feras:

Immanem ergo fovet stomachum tua mentula, verum

      Nil videt, ut quae oculos ederit illa suos!