9. ad Pium II Pontificem Maximum epistola

Esse mihi factus numen coeleste videris,

      Silvius Eneas qui modo, nuncque Pius.

Es velut e coelo mihi terra adiutor in ima,

      In qua coelesti numine numen habes,

5

Absentemque pater praesenti munere donas;

      Sic assint rebus numina cuncta tuis!

Imo suis assint praesentia numina rebus.

      Pro quorum vigilas relligionis ope,

Pro quorum cultu, pro quorum nomine semper

10

      Grande tibi sanctum pectus anhelat opus.

Esse mihi rursus numen coeleste videris,

      O iam non oculis dive petende meis!

Esse nefas perhibent mortali numina visu;

      Velle sequi fateor me voluisse nefas!

15

Hoc voluisse nefas, et te cupiisse videre

      Confiteor, terram qui colis astra movens.

Sed ne peccarim, sit duris gratia valvis,

      Semper custodes quas habuere truces.

Saepius hoc equidem dicam, cum blandus adirem;

20

      Successum blandae non habuere preces.

Ambiciosus eram nunc huc, nunc versibus illuc,

      Nunc hac, nunc illa nixus in aure loqui.

Ah, quam non qualem spectat studiosa iuventus,

      Ah, quam non tetrica fronte Sabinus eram!

25

Ast illa densa comitante per atria turba,

      Nil vacuum nobis se dare posse fuit;

Ingressi versas trusere in pectora valvas

      Praerapidi, cura ceu stimulante nova.

Hos ego cum turba memini dixisse beatos,

30

      Esse quibus posset copia, dive, tui,

Idem ego mox ad me mussabam forte receptus:

      "Numen habet, nusquam numen abesse potest!

Quem demens aditum posco? Num, qui mihi presens

      Est, erit? Huic praesens non ero, sumve deo?

35

Illius ipse fruar virtutis imagine magna,

      Quae terram meritis implet et astra piis;

Corporis illius parva hos delectet imago,

      Si parva est, qua non maior in orbe micat.

Ipse fruar scriptis toto volitantibus orbe,

40

      Plurima divino quae pater ore dedit;

Ipse fruar gestis dum debacchabor in altis,

      Cum vatem vates et deus esse sinet.

Ante meos oculos illius stabit imago,

      Qualis in aethereas est reditura plagas,

45

Qualis et humanos coetus stupefecerit olim

      In populis summum principibusque decus.

Sic spectasse pias mihi sit credibile Musas

      Inter oves visas cui meminere deas;

Sicque pium Eneam studioso pectore vidit,

50

      Non poterat praesens quem coluisse, Maro".

His ego consiliis me tunc solabar, et his nunc

      Solor; habent si quid ponderis, ipse proba;

Sin minus et fas est, duci in penetrale iubeto,

      Vt tangam sanctos vel semel ore pedes,

55

Vt liceat magnas coram tibi dicere grates,

      Dicere pro meritis, si queo, dive, tuis.