carmina saec. XIII, 30

Testo base di riferimento: L. Padrin, 1887

Cura dell'edizione digitale: Cristina Zanatta


30.

Ecce Timavigenas populos patiente colonos

Nexuit undivago pacis iunctura Liburno:

Exulat armorum strepitus: iam tutus arator

Arva colit, tuto scindunt freta remige nautae.

5

Iam neque ruricolae vertentur in arma ligones,

Ancora nec celeres pariet mutata sagittas,

Quodque modo calido fumabat sanguine ferrum,

Vomere se putres gaudebit scindere glebas

Inque pios usus et inermia facta redibit.

10

Scis bene, ne longis onerem sermonibus aures,

Quae solident nostram concordia pacta quietem:

Scis etiam quali cupiebam torque resolvi

Dissidium, Pyliae quo pax foret aequa senectae.

Dic igitur, sapiens veri scrutator Aselle,

15

Nam potes et socium posco non digna negari,

Dic precor, an voto videatur consona nostro

Pax ea quam cernis num famae salvet honorem

Partibus an neutri vel soli detrahat uni

Et cui; nam vereor ne pars magis altera pacem

20

Suscipiat quam det, vereor ne foedere turpi

Saucia libertas litis sit causa secundae.

Libertatis enim, quae se dolet esse coactam

Arbitrio non ire suo, natura requirit

Carceris effugium, nec vult oppressa teneri,

25

Nec se contemni patitur viresque resumit

Indocilis servire diu stimuloque latenti

Incita mordaces exercet acerbius iras.

Adde quod et cogens metuit ne sorte gravatus

Se velit ulcisci: quem qui formidat, oportet

30

Hunc odiat: pactos odium non servat amores.