9. ad Blancam flumen Centene

Cancros niventes blanca parturis gurges,

Qui si coquantur erubent sicut cancer.

Terra albet hic, sic albet hic linda et cancri.

Quos ego comedi, qua caput matre effundis

5

Que tria per amnes alibi minus albent blanca.

Ducis lapillos, ludis et secum limpha;

Sic murmure exili reples tuum fontem.

Tu margine alnos, margine salices nutris,

Corilos utraque tollis et quercus ripa.

10

His frondibus agis tempe per dulces umbras,

Dulcibus in umbris alites plaudunt cantu.

Qua voce gaudent Naiades dum se aspergunt

Vorticibus aqueis sole fernenti in cancro.

Sis Blanca semper fluctibus tuis uber;

15

Excurre levis prata ne immergas crescens.

Iactura surgit cum rapax agros spargis,

Quodcumque niius sepius hominem ledit.

Amene gurges gaudium matris salve.