Domenico Silvestri epistolae, 7

Testo base di riferimento: R. C. Jensen, 1973

Cura dell'edizione digitale: S. Di Brazzano


7. ser Benedicto de Parisiis

O utinam quandoque iuvent exempla quot horis

Visa michi. quid enim? num livor edacis

Invidie toto caligine cernimus orbe

Vt maculans homines atrum per corda venenum

5

Imprimat, in lacrimas et vertere prospera gaudens

Et tristis cum leta videt? nulloque videmus

Iungere amore viros. in fraude doloque reponunt

Spem studiumque suum. quid adhuc: quod quisque superbit

Quantumque humilis, et dat cui Davus avitum

10

Nomen Edippa refert? longo genus ordine iactat

Nomina dinumerans numquam sibi nota parentum.

Sunt alii quorum congesta pecunia longo

Tempore nobilitat, generoso sanguine dici

Si studium spernant et narrent arma putantes

15

Nonque decere rati studio scriptisque vacare.

Hos fama insignit alios aliena per urbes.

Si memorare valent maiorum facta suorum

Contenti, soloque domus cognomine, morum

Ignari virtutem animi exercere nec umquam

20

Nosse volunt. hec est ficta et mentita virorum

Nobilitas, quam cura canum vel retia silvis

Sollicitant intenta feris, que tempora perdit

Aucupiis luxuque animi studioque procandi.

Iam nosti, cui metra canant. tibi cognita causa est.