1.
Das mihi quod latos herbarum fundis odores
Et viridis summa stat tibi parte color
Vive precor nostrasque velis ornare fenestras
Dum licet et longe cruda moratur hiems,
5
Hec quum veniet paucis iam mensibus actis
Turbabit teneras que tibi dura comas,
Annua nam toto sevit crudelis in orbe,
Graminibus frondes arboribusque rapit,
Quin et terras gelido cum turbine durat
10
Inque gelu liquidas vertere cogit aquas,
Ergo age dum flatus prebet fortuna secundos
Que dantur foliis gaudia carpe tuis,
Cresce, age et in vacuum teneros iam porrige ramos
Hec mihi cultori munera grata refer,
15
Non ego ne dubita patiar languescere gramen
Et tua non ullam sentiet herba sitim,
Si qua tuas inter sterilis consurgeret herba
Protinus hanc carpet sedula nostra manus,
Nubibus illisis caderet si turbida grando,
20
Tunc media subito tu potiere domo,
Nunquam luxuries late tua brachia funet
Que valeant capiti non decus esse tuo:
Quin ego precidam salientes unguibus herbas
Et faciam folia surgere cuncta simul,
25
Nec tibi tristitiam quod narro giugat inanem
Vel pigeat nostras si experiere manus
Qum tolerent reges lassos resecare capillos
Et iuvenes aequent aurea pila comas,
Iuppiter ob longos videat si serpere crines
30
Quos ganimedeum sustinet arte caput,
Vix tibi crinitum vellet miscere falerna
Femineas per comas nollet habere thoro:
Aspice silvosos ferri me munere montes
Vt loca confundant vix bene tuta feris,
35
Alcionus riguos coluit qui sedulus ortos
Precidit docta gramina celsa manu,
Arboribusque summ resecabat mutile lignum
Fertile quo uberius dulcia poma darent,
Quid tristes igitur monstrasti vertice curas?
40
Nullus nec in facili vulnere sanguis erat,
Gaude age spectanti nimium mihi grata voluptas
Sit tibi blandus odor, sit tibi rite color,
Hic quoniam nares nostros fovet alter ocellos
Et iuvat ingenium sic refovere meum,
45
Livor edax hominum nobis si forte dolores
Immeritos dederit hic mea cura cadet,
Nam tibi dum faciles prebemus ordine cultus
Invidiat nobis non dolor ullus erit,
Hec quum nostros construit undique sensus
50
Dum novus in vasto verteret ipse salo,
Sed siluit tandem nostram iactare carinam
Eurus et aspirat aura secunda mihi,
Hic animo tandem dum lapsa pericula volvo
Dispeream si non mens agitata stupet,
55
Sed tamen insanas sanum superasse procellas
Gaudeo nam virtus latius inde micat,
Tu quoque gaudebis flavo mihi dulcior auro
Alleure alterne volvitur illa rota,
Hec via nunc clivos, valles modo prebet hiantes,
60
Humano generi non datur ulla quies,
Sola potest hominum virtus relevare labores:
Cuius iter sudor dii voluere foret,
Que tua quoniam celebret solido precordia sensu
Consilio Alleure non opus esse reor,
65
Tu modo subsidio turbatis utere ventis,
Quo mea iamdudum pectora lassa foves,
Cessit ut imparibus primus tibi viribus hostis
Sic tibi qui veniet, palma secunda venit,
Tunc poterit cunctos victrix facundia nexus
70
Solvere: non surgis miles ad arma novus,
Tunc tibi spectabo prebebunt otia cives
Et rude donato premia digna dabunt.