14. Iohanni de Corigio

Icier in bellis, hei gens humana, quot horis!

O luctus inopina dies mersandaque Lethes

Haustibus! Haurit iter, rerumque miserrima furvis

Abripitur vhectanda vadis Acherontis adausti.

5

Nescia supplicibus flecti Iovis atria nigri

In flagris habitura premunt se dira nocentes

Dissultantque locis Manes; in stamine fusos

Enodes messat celeris vertigo sororum.

Cardine precipiti rapimur; nos Atropos Euris

10

Ocior insequitur: teneros festina momordit

Rumine lacteolo, quotiens pubentibus annis

Ianua lucis iter clausit; vesana dolorum

Gadibus emotis annos secat illa viriles;

It tremulo, quamquam egra, gradu queriturque senectus.

15

A Iove sic fluxit, quotiens, quos dulcis alebat

Pyrgera fax, ardor misero secrevit amantes

Attritu fletuque oculos affecit inani

Tinctaque pallore laniavit syrmata questu,

Invidus unde furor forsan spe pavit amicum:

20

Effreni non usa dolo, spondebat amores

Nequidquam pariles. Vtinam formosa dareris,

Traicia revocante lira! Mulcere furenti

Ionio mersum poteras rediviva dolentem.

Assuimur vetito. Iam iam, dulcissime, iustis

25

Mecum rebus ades, vacuoque medere labori.