3. Donato de Alvariis Veronensi

Aude, age, Apollineam conscende beatior arcem,

      Culta Meduseis merge labella vadis.

Non est cur paveas, trepido ne crede pudori;

      Es puer: in puero nil nisi mite putes.

5

Aureus ito, togas et fila sonantia disce,

      Discito concordi verba movere lyra.

Cum semel attigeris celebrata canoribus antra,

      Crinibus, epoto gurgite, serta premens,

Illic invenies miracula dulcia rerum,

10

      Cernes frondicomas currere postque trabes,

Orphea mirificum Titii placasse volucres

      Immanesque rotas Tantaleosque lacus.

Res nova! Celicolas bello trepidasse Gigantum

      Disces, armatos pertimuisse deos,

15

Illic aggestis cumulatam montibus Ossam,

      Ausos terrigenas attonitumque Iovem

Coget et Amphion Tyrios accurrere montes;

      Surget Phebeia Troia vocata cheli;

Regia Pasiphe pariet male subdita tauro,

20

      Tristia Mynous inbuet antra pudor,

Bellua multiplici fundetur cessa cubili;

      Carpet et aereas Dedalus arte vias.

Que cecinere prius veteres miranda teatris,

      Omnia iurabis non caritura fide.

25

Quid facis? An dubitas Phebi te credere lauro?

      An pudet egregio rem dare proposito?

Fare quos illustres decorat veneranda poesis,

      Quot dedit eterno vivere sacra stilo.

Elue, come comas cytharisque inbellibus urge;

30

      Non opus est sevo Marte ferire fores.

Iam michi iam videor dulces spectare choreas;

      Sistra, nec invideo, tymnula multa sonant.

Iam tibi Nyseos latices hederasque propinant

      Laurus in niveis duceris altus eaquis.

35

Os tibi iam sublime dabunt, celumque videre

      Dulciter ora virum pervolitare dabunt.

Multa Sophocleo iam carmina digna coturno

      Concinis, Aonio percutis astra sono.

Iam sibi te Verona novum iocunda poetam

40

      Iactitat, a genito nobilitata suo.

Aude, age, posce celer sacre Trytonidos aulam.

      Quanta sit in Modio, sum tibi sponsor opis.