10. ad Brunum Florentinum

Pyerias comites et plectra sonantia Phebi

Hemoniamque alio laurum procul orbe relictam

Noveris, antiqui pretium predulce laboris.

Tristia pro Musis habitant precordia cure,

5

E quibus infaustas Mors imperiosa choreas

Fortuna modulante ciet. Non aridus agnos

Dente lupus rabido, teneros non feta iuvencos

Tigris et imbelles Iovis armiger ungue columbas

Acrius insequitur quam me trux illa meosque,

10

Me linquens rapiensque illos; quo Musa dolore

Ceptum liquit opus; elegos et flebile carmen

Fessus arat calamus, siccis sitit Africa glebis

Nostra fatigato longum deserta colono,

Castalii nec fontis opem nec frondis odorem

15

Sentit apollinee; sed robora dira, cupressus

Funereosque rogos lacrimarum proluit imbri,

Quem nimbi tristesque animi peperere procelle.

Heroas canere institeram; conatibus obstant

Sidera magnificis; alio levis orbita calle

20

Ingenii transversa mei; male sanus ad egros

Ducor et heu merens aliorum lumina tergo.

Cogit enim fortuna nocens: en tempore quanto

Quinque sepulcra virum, quales si prisca dedissent

Secula, meonio vigilatum carmen Homero

25

Clara vel ausoniis celebrasset Mantua Musis.

Ergo Deas alibi ... sed quid loquor? Omnia tecum

Et Phebum et comites totumque Helicona require;

Ars michi nam gemere est et castigare gementes.