1. Iadra
Astu fisa suo nimium murique corona
Et veterum de more patrum flammata veneno,
Immemor et quantis Venetum sub mitibus alis
Aucta bonis fuerit pelles exuta priores,
5
Ausit Iadra nephas Marco que facta rebellis
Hungarie regem studiis exivit et illi
Dalmatie cunctas promisit subdere terras.
Infelix mentita fidem quid Iadra voluptas
Sic Venetum vires sic pensas fortia regna
10
Sicque Ducis pectus quo non prestantius ullum
Ante tuos oculos posita est victoria Scale
Goritie Creteque: etiam quas Dandula proles
Obruta septenis vicibus dum prava repugnas.
At Dux Andreas Venetum concorsque senatum
15
Quos moles scelerisque movet presumptio tanti
Ante urbem valido firmarumt robore sedem
Classibus et cunctos aditus maris undique cingunt
Et terra stimulare docent; trahit impetus omnes
Rompunt saxa domos, rompuntur vincula portus,
20
Machina tormentat, spargit ballista cruores.
Venit rex tandem qui colles milibus implet
Et valles camposque tenet mirabile visu
Solvere quique metu solo sed fallitur urbem
Obsidione putat: stant contra signa leonis.
25
Pugna datur, superant Veneti sedemque tuentur
Obtruncant hostes succedunt ingeniasque
Quas modo Iadra tulit Marco stat gloria campi.
Mandat terga fuge gens Hungara Rexque recedit,
Corripit afflictos tunc desperatio cives.
30
Ante pedes prostrata Ducis legatio talis
Mittitur a clausis tremulo lacrimabilis ore:
"Mira hominum soboles domitor terreque marisque,
Parce tuis gladiis graviter peccasse fatemur:
Sed tibi cuncta damus, superet clementia iustum
35
Immeritisque licet liceat producere vitam".