79. aliud

Aptabat roseis iam sese Aurora quadrigis

Thitoni antiquum fugiens de more cubile,

Cum me ad Romuleum Morpheus, sinceraque Virgo,

Quam genuit tempus, tulit et sub luminis auras,

5

Vexerunt amnem, et posuere in margine ripae,

Gaudia spectantem, atque animo non parva moventem

Nec mora, arundineo Tybris velatus amictu

Ridentem ostendit faciem et se sustulit alveo:

Hunc veneror tandem et compello fortiter ausus.

10

Quam mihi respondem facilis, nam se obtulit ultro

Quis nam erit ille Deus, cui templa ad sydera surgunt

Tam miris speciosa modis? Quis? Cynthius ille,

Luce sua totum terrarum qui imbuit Orbem:

Et tamen excelsae manet intra moenia Romae.

15

Qui sunt Artifices, qui operantur? Quisque sacerdos,

Qui se in lucidulis Permessi laverit undis,

Atque super gemina Parnassi rupe litavit.

Qua arte struunt? Numeris fidium, Thebanus ut olim

Anfion struxit muros. En aspice lauri

20

Fronde comas vinctos, sociantes carmina nervis.

Quae resonant? Laudes Cynthi, sublimis ut ipse

Virtute et radiis passim fulgentibus ad se

Attrahit extollens humiles, et numine multo

Sustentat dignos, resonant Clementis et alta

25

Octavi facta, octavi nempe ordine, verum

Re primi, coelum, et stellas qui vertice torquet.

Huncque Iovem in terris colimus, longe admirantes.

Quae facta? Haec sine sunt numero, ceu omnia magna

Ast unum referam, decies repetisse placebit.

30

Consuluit mundo, quamvis sub pondere nuncquam

Fessus mutaret: columen statuitque Nepotem,

Fortem alium Alcidem, atque Atlantem robore vasto,

Tamque pium, Patrui et similem, quam lumine cinctum,

Cui delubra Deo merito tollentur ad astra.

35

His dictis, subito Tybris se mersit in amne

Delituit placidisque undis, fluviusque quievit.

Protinus atque ego (quid non possunt numina Divum?),

Sum dulci patriae, et Iulaeis redditus oris.