17. in malignum ode decima septima

O invide, o qui crure falcato ambulas

Introrsus, o gradu movens,

Te te appello, o garrule, o levis senex

Semper novi quid afferens:

5

O et qui Aromatum officinis incubas

Dies per omnes, o macer,

Pascens edulia inter illa e saccharo

Visu appetitum patrium:

Cur me silentem provocas de te loqui, et

10

Me armas Iambis acribus?

Archilochi ut arcum tendo nunc: ut spicula

In te apto tinta toxico

Iam te domo eicio cadaver obrutum

Omnis cloacae sordibus,

15

In cuncta flumina Orbi et stagna et maria

Quae infamiam non abluent.

Sol lucet, et non lucet, et lucet tua

Quid blacterat malignitas!

Leno puellarum, quid hic, illic strepis

20

O inaniter me vellicans?

Quid illud est, si dixerim quondam iocans

Inter sodales, aeva

Sarcenium, cum nubibus simillimis

Obductus esset Iuppiter,

25

Frugi colori huiusce, sarcenum vocans?

At parce, parce, te precor;

Nam corrigam, cum purus aer, inquiens:

Est tempus haud sarcenium.

Phoebus Iocosae, ne scelus, ne mordica

30

Odex probata Vatibus.

Quin hanc iocundus et gravis laudat tuus,

Quem non mereris, compater,

Legum peritus doctor et historicus,

Virtute, amicis, vi potens.

35

I nunc, tuos et villicos, quae scis

Luna imminente proximos

Arctare, et agros, et movere limites.

I nunc male in malam crucem

Vel, te reforma, et integer tandem redi

40

O nobilis tam ignobilis.