5. ad Ioannem Dominicum Salomonium ode quinta

Non nostrum laeta vice nubem mentis est fugare,

At pressa in imbrem solvitur perennem.

Vsque magis crescunt lacrymae, nam tristior

Aeque me maeret? Testor astra, nullus.

5

Tempus credebam foret, ut medicina iam dolor:

Doloris ardens est cor officina.

Iam nisi tu Salomoni, ni Paulinus ac amicus,

Ambo potentes suscitare sensus

Defunctis hilares, vestra recreabilis Camoena,

10

Abibo vita. Discet hinc iuventus

Fervida qualis fuerim, sed frigide ipsa amabit

Nupsit Lyce, qua mortuus tepebo.