28. Ionnis Cargae ad Tarquiniam Molsam
Vnica divini soboles, et gloria Molsae,
Phoebe tuas vires in sua vota vocat.
Sit languor procul ille rogat, quo carpitur, et quo
Inficitur, miseris conficiturque modis.
5
Nec datur assuetos meditari pollicis ictus,
Nec datur assuetos voce ciere sonos.
Carminis auctorem turpe est, citharaeque parentem
Non cito Tarquiniae consuluisse suae.
Est et turpe deum, medicae qui praesidet arti,
10
Formosae nullam ferre salutis opem:
Formosae facie, formosae corpore toto,
Par queat ut natis omnibus ire Iovis.
Nam si qua invidia, est haec, quod generosa Virago
Castalii intactas hauriat amnis aquas:
15
Audeat et cantu Aeoliae fidibusque puellae,
Oreque Romano, carminibusque loqui:
Augeat et patriam, proavosque insignis honore,
Fert sibi quem Thusci fluminis unda cliens.
Est decus hoc, o Poebe, tuum surgentis Alumnae
20
Gloria, nam certe gloria tota tua est.
Divinum roseo dum fundit carmen ab ore
Molsia, et argutum pectine pulsat ebur;
Dulcius in terris nihil est, quod mulceat aures
Sive hominum mavis dicere, sive Deum.