215. ad Fiducium

Ad coelum usque tua est fiducia magna ferenda,

      Fiduci, patriae luxque decusque tuae.

Quis foret hunc ausus nostrorum pangere librum,

      Quem lector versans rite peritus erit?

5

Hoc facile invenisse licet cuncta, ordine miro

      Sunt sita namque suis singula quaeque locis,

At quem non citius reddet liberis te disertum,

      Fas erit hunc saxum dicere, non hominem,

Hinc tibi, Marce, labor, quo nunc prodesse sequenti,

10

      Virtutem quaeris, numina amica facit.

Fortunate senex, cui numina facta secunda,

      Nosque felices queis liber iste datur,

Plenior est nullus, non hoc praestantior ullus,

      Vtinei hunc vates vos cecinisse iuvet:

15

Nam decet in terris vos famam extendere factis,

      O Iulium clarum, magnanimumque genus.