214. epitaphia quattuor in obitum
Marci Antonii Fiducii scribae et cancellarii
illustris Comunitatis Vtinensis

Pessima, Fiduci, dum te mors sternere tentat,

      Hanc ope divina sternis et astra petis.

Tunc ait haec cernens te lucida ad astra volantem:

      "Hunc ego dum conor vincere, victa fui."

5

"Fortunate senex, miseras cui linquere terras,

      Horribilemque datur vincere posse necem,

Post varios casus, post tot discrimina rerum,

      Ad nos tu tandem, dulcis amice, venis.

Gaudeo, Fiduci, gaudent fidique sodales,

10

      Te licet in terris lugeat urbs Vtini."

Haec Arrigonus, superas Fiducius arces

      Dum petit, et Salomon haec eadem repetit,

Clapiceusque simul, Varusque, at Rector Olympi,

      Oscula dans: "Astris hic quoque vivat", ait.

15

Hetrusci reges scribas coluissse feruntur,

      Hos colit et celebris publica Res Venetum.

Hinc te, Fiduci, venerata est mater Vtina,

      Cui quoque rex superum regna beata dedit.

Tarquinio reddi regnum dum vellet ademptum,

20

      Obsidione urbem Porsena Romuleam,

Incepit premere, at scribam tunc Scaevola magnus

      Percutit, et regem percutere ense putat;

Nam tunc omnias regales scriba gerebat,

      Et rex Romano non bene notus erat.

25

Ornasse Hetruscos reges hinc collige scribas,

      Quos quoque nunc ornat publica Res Venetum.

Hinc te, Fiduci, admirata est mater Vtina

      Innumeris meritis et pietate gravem.