200. ad Ioannem Martinum Marchesium sponsum

Lucinam, Martine, tuam dum Iuppiter alto

      Aethere despexit, credidit esse suam,

Ad te oculos torquens putat idem cernere Martem,

      Atque ait, ergo meam Mars sociam arripuit?

5

Fulmina dumque parat, Martem conspexit euntem,

      Lucinamque deos, tunc furor omnis abit.

Atque ait, en novus in terris Mars, en nova Iuno.

      Lucina est similis, quam pariet sobolem.

Posse datum est soboli mortale huic evincere ...

10

      Aequare et forma vel Paphiae puerum.

Savorgnana domus, gemis? Et Marchesia ploras?

      Cur modo funduntur tot lacrimae et gemitus?

Aurea Lucinae melior pars possidet astra,

      Ergo absint lacrimae, sint gemitusque procul!

15

Mors nitidam cupiens Lucinae extinguere lucem,

      Invida, crudelis, lucida membra secat,

At mage claram animam volitantem ad sidera cernens,

      Cur modo funduntur tot lacrimae et gemitus?

Aurea Lucinae melior pars possidet astra,

20

      Ergo absint lacrimae, sint gemitusque procul.

Lucina ergo mea heu cecidit, dulcissima coniux,

      Pars Lucina animae dimidiumque meae.

Praesidium ergo meum me, dulce decusque reliquit?

      Lucina ac pario marmore tecta iacet?

25

Ast ego consternendus eram, ne ducere noctes

      Cogerer insomnes heu, querulasque miser,

Auriga absumas auratas igne quadrigas,

      Queis non fas dominam post superesse suam.

Dulces exuviae tollantur, plenaque luctus

30

      Sint cuncta occasum post mea vita tuum.

Quid modo de socero referam caroque parente,

      Qui nostram optabant cernere progeniem,

Ludentesque sibi pueros, tenerosque nepotes,

      Heredesque auri nominis atque sui?

35

Mortales miseri, quorum spes sistere corda,

      Et falsis possunt ludere imaginibus!

Infelix quid agam sine te, lux unica? Flebo

      In tenebris, cum te luce mea caream,

Dum, mea lux, tenebras divino lumine pellas,

40

      Et socium adducas regna beata tuum.