101. in eundem

Dum mortem, Locatelle, tuam meditantur amici,

      Auras quae prohibet carpere te superas,

Linquere et uxorem, patriam, natosque minores

      Et rura et socios, caraque cuncta iubet,

5

Te miserum inclamant, variosque effundere questus

      Et lacrimas, gemitus innumerosque solent.

Flentibus at sociis dum occurrunt gaudia coeli

      Quae, Locatelle, tibi fata dedere pia,

Expellunt lacrimas, tecum esse atque aethere vellent

10

      Et fortunatum te, Locatelle, vocant.