44. in obitum Antonii Sabbatini, ad filios

Possidet astra pater, quem vos periisse doletis.

      O nati, hinc lacrimae sint gemitusque procul!

Non foret hic flendus, depulsus Tartara ad ima

      Si foret, hostis enim tunc foret ipse Poli,

5

Nec quoque poenarum loca si diversa teneret,

      Namque hae mox animae sidera ad alta volant.

Dicitis et si vos, quod vestra incommoda fletis,

      Magnus quippe error pectora vestra tenet.

Nam decet immenso mortales fidere Regi,

10

      Hinc luctus cessent eximiusque dolor.