4. AD IVLIVM CAMILLVM
Non tam, cum queritur sub veteri trabe
Ac deplorat Ityn carmine, barbari
Ales coniugii questa libidinem
Flevit dulciloquis modis;
5
Nec tam caeruleis fluctibus obrutum
Iactari Zephyris Alcyone viri
Corpus perstreperet dum mare, tristibus
Rupit littora vocibus:
Quam dulce Aoniis quod penetralibus
10
Promptum visceribus fundis ab intimis
Carmen, Iule, suo cum tibi Cynthius
Implet pectora numine.
Testaturque adeo Melpomene nihil
(Quanquam Pindaricos Graecia nobiles
15
Miretur numeros) pectine gratius,
Quo pulsas Latiam chelym
Atque ad te Satyros undique pertrahis
Sylvarumque sacrum numen Oreadas,
Sive illae Arcadii culmina Maenali,
20
Seu servant iuga Caucasi.
Quid mirandum igitur si tibi Graecia
Assurgens patrios docta refert modos
Acceptos, Clario qui duce Apolline
Tendas altus in aethera?
25
Dum rides fugientem Iovis alitem,
Quae Gallos Italis perspicit undique
Stipatos ducibus dira minantibus,
Ne foedam properet fugam,
Ac tandem Ausonios improba liberet
30
Pressos imperio non tolerabili,
Et sese Hesperios abdat in ultimos
Extremi Oceani accolas;
Dum magnas Superis carmine gratias
Reddis laetitiisque omnibus exilis
35
Radices quod agunt aurea lilia
Nostris in regionibus,
Quae concussa diu (pro dolor) horridis
Austris et pluviis incipiunt suis
Afflari Zephyris, ut caput efferant
40
In fulgentia sidera.
Sic, o sic faveant numine prosperi
Dii, quaecunque videt Phoebus ab aethere
Dum vectus peragrat cuncta iugalibus,
Ramis omnia contegant.
45
Sed ne nostra tuis auribus obstrepant
Importuna nimis, dum sacra Palladi
Curas assiduus Socraticas terens
Chartas, Pieriis modum
Impono numeris. Nanque ita Cynthius,
50
Audacem tenui pectine dum liram
Pulsarem, monuit; denique pectore
Cessit numen ab intimo.