12. AD TIPPVLAM MEDICVM

Nil esse certum credidere nonnullae

Scholae, quod ulli percipi putent posse.

Nam saepe quisque decipi suos sensus

Sentit videtque. Nempe in amnibus remi

5

Existimantur esse prorsus inflexi,

Imas in undas cum trireme de summa

Pendent remissi. Nec minus columbarum

Circum refulget aureis nitens plumis

Coloribusque plurimis litum collum

10

In sole dum versatur. Et tamen falsum est

Et hoc et illud. Namque nec recurvantur

Remi, nec auro nec coloribus fulget

Collum columbae, quod videtur, in multis.

Nil ergo certum scire possumus quicquam,

15

Si veritatis nuntii ministrique

Falluntur ipsi saepe principes sensus?

Haec disputantum somnia et meras nugas

Ostendit esse nuper ille, quem dicunt

Et apte et eleganter inter aequaleis

20

Saltare consuevisse, et inde cognomen

Tulisse saltatoris, in scholis donec

Est Adrianis commoratus; artisque

(Quis tunc futurum credidisset hoc umquam?)

Gnarus sciensque nullius bonae, nunc se

25

Gnarum medendi venditat malo plane

Cum damno Hetruscae civitatis, et gentis

Certus peremptor carnifexque crudelis.

Ille ergo saevus, ille scilicet tortor

Ostendit unum hoc posse scire nos certum:

30

Omnes perisse, queis medetur, aegrotos.