8. AD ARNVM AMNEM

Pater beate fluminum liquentium,

Quotcumque Hetruriam rigant,

Iugique fluxu dissecant Tuscos agros

Pulsantque Tyrrhenum mare,

5

Nunc defluenti tardiores agmine,

Nunc acriores impetu:

Vale Arne multi et pervetusti nominis,

Quod nulla mutavit dies

Vmquam, nec ulla barbarorum incursio,

10

Nec vis iniqui sideris.

Seu te laboriosus olim filius

Iovis tonantis, ardua

Cum Faesularum condidisset moenia

Reversus orbe ab ultimo,

15

Sic nuncupavit, mutuatus nomen id

Arne ab sua Baeotiae;

Seu tu vocatus sic fuisti ab incolis,

Quos ipsamet produxerat

Hetrusca tellus quosque in ipsis finibus

20

Tibi educari videras:

Nam quod colonos esse credant Lydios

Docti putarunt fabulas.

Sed tu vel hic, vel ille malis dicier

Hetruscus an Baeotius,

25

An Lydus altae clara proles Omphales,

Ceu fama fert, et Atyos:

Vale beate fluminum pater, vale.

Hybernus et te Iupiter

Foecundet imbre sic, ut ire iam queas

30

Vni tibi simillimus,

Vtrinque ripas inter altas dum fluis

Aptis onustus alveis

Hucusque merces convehentibus suas,

Quae post in urbe veneant.

35

Vale Arne nunc. Salvere mox te iussero,

Pater beate fluminum,

Cum litterarum conticentibus scholis

Revertar huc celerrimus.

Me namque soles inter ardentissimos,

40

Quibus perusta exaruit

Hetrusca tellus omnis et frigentium

Aquae perennes fontium,

Refrigerasti temperatis fluxibus

Salubribusque balneis.

45

Ergo o beate fluminum pater vale,

Rursusque cum revenerit

Aestas, calores vix ferentem me bono

Refrigerato flumine.