7. AD BENEDICTVM VARCHIVM, IN OBITVM LVCAE MARTINI

Quales aerio e vertice montium

Amnes primum humili flumine defluunt

Radicesque suis imbribus arborum

Imas suaviter irrigant,

5

Ac mox propositum dum peragunt iter,

Paulatim innumeris fontibus alveum

Aucti, praecipites iam magis ac magis

Quercus funditus eruunt.

Qualisve Ismarius Thracia ab ultima

10

Primum flat Boreas lenis et aequoris

Vndae raucisono murmure perstrepunt

Ad primi vada littoris;

Maior dein hyemem concitat horridam

Incumbens pelago, nec prius impetum

15

Aurarum cohibet dura minantium,

Quam secum omnia verterit,

Quassasque ad scopulos impulerit rates

Saevo circumagens vortice turbinis

Syrtesque in medias urserit et rapax

20

Alto cinxerit aggere.

Varchi, sic lachrymas fundere suevimus,

Sic lenes gemitus, sic querimonias,

Si quid, quod miseri nolumus, accidit,

Sic suspiria primulum

25

Non alte petimus; postmodo quae suas

Vires concipiunt non secus ac leves

Scintillae silicis fomite in arido

Sensim incendia suscitant.

Luctum luctus alit, quando aditum semel

30

Moerori penitus qui patefecerit,

In moerore iacet perpetuo et malam

Auget tristitiam in dies,

Donec fractum animum sollicitudine

Victor praesidiis deiicit omnibus,

35

Nec se praeterea perditus erigit,

Nec carus moritur suis.

Ergo mollitiem hanc protinus abiice

Et finem numeris flebilioribus

Tandem impone. Tuos moestus ab aethere

40

Summo percipit auribus

Questus et lachrymas damnat amabiles,

Laetus Pierio qui prius audiit

Voces dulciloquas saepius et modos,

Quos cantu dare sueveras;

45

Atque odit querulae carmina tibiae,

Postquam in perpetuam lumina condidit

Noctem ille ingenii cultor et omnium

Virtutum specimen, tuus

Martinus, probitas cui parit et fides

50

Immortale decus, nomen et inclytum,

Quod nullo intereat tempore, dum poli

Pascent sidera vertices.