106.

Qui nympham, bone fons, altis in collibus edis,

      Versibus aeternum fons celebrande meis,

Et nemorum custos et noctis, Luna, parentem

      Quae pulchrae sobolis non semel esse iubes,

5

Aspicite ah misero iactantem pectore flammas

      Pastorem et sicco pellite ab ore sitim,

Naucelli ad ripas dominam mistasque puellas

      Dum spectat mira ducere ab arte choros.

Nam modo surgentes facile est sedare vapores,

10

      Fontem undis vitreis, rore geluque, deam.

Dive, tibi gratus statuet de marmore tectum,

      Inscribens signis, aurea Luna, tuis.