24. in obitu Marii Tursii

Musa fave, extinctum dum nos lugemus amicum,

      Littera ut in tumulo fata superba notet;

Nunc flevisse decet, nunc atra cingere vitta

      Tempora, nunc comptas dilaniare comas,

5

Si vestras libavit aquas, primo impiger aevo,

      Dulcia quaesitae munera frondis amans.

Crudeles Parcae, quae mollia stamina fusis

      Volvitis ut saevo mox soror ungue secet,

Nec vos longaevis, iuvenum nec parcitis ulli,

10

      Cum libet humanum perdere morte genus,

Eductae Stygiis antris et nocte silenti

      Aeternum ut nobis immineatis onus.

Quid meruit iuvenis, qui laudum captus amore,

      Praemia iam referens, cur cadat ante diem?

15

Ille voluptates spernens florentibus annis

      Virtutem aggressus est, iuga summa petens

Troianique ducis muros Patavina subivit

      Moenia, quae cunctis gentibus hospitium,

Sive quis eloquii constanti exardet amore,

20

      Dicat ut ornate dicta habeantque fidem,

Quaerere seu rerum causas et sydera nosse,

      Omnia divina quae rata lege fluunt,

Seu medicas mavult artes herbasque salubres

      Ferre laboranti ut dextera possit opem.

25

At Marius leges, veterum monumenta virorum,

      Perdidicit, noctes invigilansque dies,

Legibus aequa etenim nec non censentur iniqua,

      Quid meruere mali, quid mereantque boni:

Hae populis dant iura, regunt urbesque domosque,

30

      Civibus unde oritur gloria vera suis.

Vix metam attigerat cursu defessus anhelo,

      Necdum etiam rediens solverat inde ratem,

Ecce autem furiosa manus Martisque ministra

      Ense gravi iuvenis pectus inerme fodit.

35

Heu crudele genus, meliores spernitis artis,

      Vos gladii tantum, vos fera bella iuvant!

Moribus insignem et veris virtutibus auctum,

      Ah iuvenem immeritum, dextra nephanda necat!

Diruere haec eadem veterum simulacra deorum

40

      Audeat, ex aris aurea dona ferens,

Et sacra marmoreis exurere templa columnis.

      Esse putatis enim numina nulla deum,

At sceleris vestri poenas sperate futuras

      Aequales; fallit nec pater astra tenens.

45

Nam, procul a patria, sontes Bellona flagello

      In ferrum, in flammas praecipites rapiet;

Corpora at hinc avidae iaceant inhumata volucri,

      Per noctemque feris praeda petita lupis.

Interea hae lacrimae atque imo de pectore ducti

50

      Mi gemitus nostri testis amoris erunt;

Carmina sic utinam durent mea tempore longo

      Vt celebrent nomen saecula multa tuum.