19.

Summe deum, recolo quoties errata, rubor me

      Opprimit et nullus pectore sensus inest.

Pandere non sacris mens sufficit illa ministris,

      Non abolenda quidem spes super ulla mihi,

5

Sed genus in mortale tuum cum rursus amorem

      Intueor, metus hinc protinus omnis abest.

Non frustra terras olim petis a patre missus,

      Brachia non frustra pandis ad astra vocans.

Omnipotens ergo, rerum quem nulla latet pars,

10

      Imperio mentem iam moderare tuo

Robur et adiicias, Stygio ne serviat hosti

      Capta, sed auctorem tendat ad usque suum.