252. ad Ianum Pelusium Crotoniatam

Pelusi nostras longum miserate querelas,

      Qui mea saepe tuo carmine damna levas,

Quid dolor ipse nequit? Volui de marmore fingi,

      Et poni iuxta coniugis ora meae,

5

Vt saltem fictam fictus de marmore cernam,

      Marmorea possim marmor et ipse frui.