10. ad Christi Dei crucem

Fortunata arbos, quae reddis germina vitae,

      Digna olim regem sustinuisse poli.

Fortunata nimis, per quam caelestia regna

      Humano generi scandere posse datur.

5

O tua me semper dulcissima contegat umbra,

      Vmbra vel aethereo lumine clara magis,

Atque adeo immoto vitalis pectore radix

      Haereat, ut nulla vellier arte queat.

Ara, ubi caelestis mactata est victima, cuius

10

      Sanguine deletum est crimen, et orta salus.

Arca, ubi servatum est, tristis cum perdidit imber

      Singula, mortalis seminis omne genus.

Crux bona vexillum caeli, clarumque trophaeum

      Elatum forti celsa sub astra manu.

15

Fortunata arbos, cineres vel ad usque supremos

      Esto comes, dubiae metaque, duxque viae.

Per mare, turbatis cuius demergimur undis,

      Tu mihi clavus eris, tuque phaselus eris.

Praevia tuque die deserta per invia nubes,

20

      Ignea tu media nocte columna mihi.

Tu mihi virga, olim quae floruit ordine miro,

      Tu mihi, qua saxi vulnere fluxit aqua.

Tu, qua Taenarii perfracta est ianua Ditis,

      Oraque tergemini contincuere canis.

25

Tu mihi virga illa es, vastum qua finditur aequor,

      Dulcescit tactae qua vel amaror aquae.

Crux bona vexillum caeli, clarumque trophaeum

      Fixum victrici celsa sub astra manu.

Fortunata arbos, quae reddis germina vitae,

30

      Digna olim regem sustinuisse poli.

Nil mihi cum Musis posthac, tu Musa vel una es,

      Nil mihi cum lauru, tu mihi laurus eris.

Mors mala sub ligno per te procumbit eodem,

      Quo nata in nostrum prodiit exitium.

35

Sub pedibusque tuis victum facinusque, nefasque

      Proiacet, et quicquid culpa vetusta tulit.

O precor in te configar, si magna precari

      Mi datur, et tantum promeruisse licet.

O utinam ad truncum moriar, sub stipite condar,

40

      Tu Mausoleum, tu mihi Pyramides.