218. ad Horatium Prosperum Pauli Iordani Vrsini praeceptorem
Horati Ciceronis aemulator,
Atque idem Aonidum choris amice,
Nec non Socratis erudite chartis,
Foelix nomine Prospero, sed ipso
5
Longe prosperior, magisque foelix,
Tuo discipulo optimo ac beato,
Siquid me redamas tuum, fac, oro,
Sciam quam bene, quamque non molesto
Ore ac pectore pharmacum vorarit
10
Paulus delitiumque, honorque, amorque
Vnus Martis, Apollinis, Minervae.
Dic, quaeso, an placide prius per horam
Dormitaverit, excitatus inde
Insignis velut artifex medendi
15
Iussit Paschalius, vigil qui erit.
An ut fit tremulos subinde repens
Gravarit sopor inquies ocellos
Claris sideribus nitentiores.
Ecquid me solitum, rogo, ut fidelem
20
Clientem decet optimum patronum
Illum visere singulis diebus
Expectaverit, utque negligentem
Oblitumque nimis, parumque gratum.
Incusaverit, improbaveritque,
25
Quo nil esse molestius mihique
Vnquam tristius evenire posset.
Et vero male millies perire et
Ad Orci tenebras abire quam non
Tam bello puero placere malim.
30
Tantum illi afficiorque debeoque,
Tantum ille et tribuit mihique defert,
Haec ni resciero statim tuisque
Verbis veridicis profecto somnum
Tota hac non potero videre nocte,
35
Quam primum cupiens redire lucem
Vt illum videamque meque purgem,
Quo nil gratius est venustiusque.